Als in een vroegtijdig stadium van conflicten wordt ingegrepen, loopt de zaak niet zo hoog op en is Jan ook makkelijker uit het negatieve patroon te halen waar hij dan in zit. Dit kan gedaan worden door hem even apart te zetten en tot rust te laten komen. Jan kan dan meestal ook aangeven wat hem dwars zit. Zo wil hij graag voetballen, maar raakt in de war als de spelregels ter discussie worden gesteld of als er ineens een aantal kinderen mee willen voetballen waardoor hij het overzicht verliest. Hij is ook angstig voor de taxi, maar is dit vooral omdat hij steeds te maken krijgt met steeds weer een andere taxichauffeur met uiteraard weer eigen regels. Jan kan zijn problemen goed aangeven en vertelt bijvoorbeeld hoe hij bijna ontploft van woede of onvrede als de taxi voor de zoveelste keer te laat is. Met een lach zegt hij dan dat zijn ouders op dat moment geluk hebben, want nu laat hij zijn onvrede in de groep zien, terwijl hij anders thuis alle opgebouwde spanning van een dag school en daarna dagbehandeling ontlaadt.
Het inzicht dat hij in zijn problemen heeft, is niet alleen helpend maar zit hem meer dan eens dwars. Hij weet precies wat er fout gaat, maar is niet bij machte er iets aan te doen. Hij voelt zich daar ongelukkig over en zijn ouders zijn opgelucht als hij daarover in de groep vertelt en ook in de groep dezelfde onmacht ervaart. Gedeelde smart is halve smart, dit betreft de smart van zowel Jan als zijn ouders. Voorheen stonden zowel Jan als zijn ouders er alleen voor. Na een conflict met zijn ouders, sloot Jan zich op in zijn kamer om daar uit te huilen. Dit maakte de ouders radeloos, maar zij stonden daar zelf alleen in omdat ze in hun familie en bij hun vrienden niet het gewenste gehoor kregen, maar vooral goedbedoelde raad waar ze op dat moment niet echt behoefte aan hadden. In plaats van steun werd deze raad door hen als een bedekte kritiek ervaren vanwege de suggestie dat het ze het uiteindelijk toch niet goed doen met hun kind. Door de dagbehandeling ligt de bal niet langer alleen bij de ouders. Zij zijn niet meer de enigen die oplossingen moeten bedenken voor het probleemgedrag van hun zoon en kunnen ook leren van oplossingen die door de groepsleiding in het daadwerkelijk omgaan met hun kind worden aangedragen.
In deze casus zien we dat pedagogische problemen bij een tijdige ingreep hanteerbaar zijn en dat een pedagogische correctie dan als steun ervaren wordt. Door de steun leert het kind van zijn fouten en kan het andere oplossingen uitproberen. Ook de ouders zijn geholpen met het leren van andere oplossingen en vooral ook van andermans oplossingen, waardoor zij niet langer alleen staan voor de opvoeding.
Publicaties van Peter van der Doef
