Ursula is een meisje van bijna twaalf jaar, dat over een jaar naar de middelbare school zal gaan. Ze heeft een jaar dagbehandeling achter de rug omdat haar sociaal-emotionele ontwikkeling niet vloeiend verliep. In het verleden maakte ze moeilijk contact met andere kinderen. Ze wilde wel, maar het lukte nooit. Ze had hiervoor wel eens een cursus sociale vaardigheden gevolgd, maar die zette weinig zoden aan de dijk. Ze werd steeds eenzamer en leek steeds minder zelfvertrouwen te hebben. Tegen de dagbehandeling heeft ze ook enorm opgezien, maar eigenlijk al vanaf de eerste dag is het haar reuze meegevallen. Andere kinderen zijn aardig voor haar en nodigen haar uit om samen te spelen. Ok, ze wordt wel eens gepest, maar nooit lang en ze kan haar verhaal hierover goed bij haar begeleiders kwijt. Ze wordt steeds vrolijker, maar begint na een jaar toch wel erg op te zien tegen die volgende stap in haar ontwikkeling van het gaan naar een middelbare school. Er zijn ook de eerste tekenen van de puberteit. Ze gaat meer aandacht besteden aan haar uiterlijk, daarin gestimuleerd door haar moeder. Samen kiezen ze kleren uit die wat meer sexy zijn dan voorheen. Ursula is er reuze trots op, maar de pedagogisch medewerkers hebben hun bedenkingen. Zij vragen zich af of Ursula met haar nieuwe kleren niet net de plank mis slaat en daarmee misschien eerder uitgelachen of gepest zal worden in plaats van de bewondering te oogsten waarvan ze nu zo lekker puberaal aan het dromen is. Hoe deze bedenkingen duidelijk te maken zonder Ursula onnodig te kwetsen met het risico dat ze weer volledig in haar schulp kruipt? Besloten wordt er een groot project van te maken en samen met Ursula verschillende jongerenblaadjes te bekijken en daarover met haar aan de praat te raken. Deze aanpak blijkt succesvol. Ursula gaat meer experimenteren met ook andere kleren dan ze voorheen had uitgezocht en ook haar moeder raakt geïnteresseerd in het brede scala van kledingsmogelijkheden. Ook durft Ursula de stap te zetten om voor het eerst eens echt uit te gaan met een vriendin. Ze krijgt steeds meer zelfvertrouwen. Van een onzeker meisje is ze een zelfbewuste tiener geworden, die druk bezig is met het ontdekken van de mogelijkheden die het leven te bieden heeft.
In deze casus zien we dat het belangrijk kan zijn actief te participeren in het keuzeproces waar jongeren in verwikkeld zijn. Door het eigen oordeel niet uit te spreken maar wel tot startpunt te maken van een begeleiding kan veel worden voorkomen en veel bereikt. Ursula voelde zich niet bekritiseerd, maar juist gesteund in de ontwikkeling van haar eigen interesses. De overstap naar de middelbare school werd met succes genomen en zij kwam later uiteraard terug naar de groep om vol trots aan haar begeleiders over haar nieuwe leven te vertellen.
Door: Peter van der Doef
